Linda speelt toneel aan de politieschool: “Die toneeltjes kunnen ook in het echt gebeuren”

Als je bij Bewel werkt, is de kans groot dat je Linda Martynek kent. Ze werkte meer dan 35 jaar bij Bewel en heeft in haast alle werkplaatsen gezeten. Linda ging pas op pensioen, maar ze zal zich zeker niet vervelen. Ze is niet alleen fotografe in haar vrije tijd, maar speelt ook toneel voor onder andere de politieschool in Genk! Dat vraagt om meer uitleg.

Linda, het is waarschijnlijk niet gemakkelijk. Maar kan je jouw tijd bij Bewel kort samenvatten?

Linda: “Ik ben in 1985 begonnen als hulpmonitrice in Diepenbeek. Erna ben ik naar de vestiging in Kiewit verhuisd. Ik heb daarna nog in alle andere vestigingen gestaan voor vervangingen, behalve in Maaseik. Maar daar werkt mijn man als magazijnier. Ik ken zo dus de hele Bewel-wereld.”

“Ik ging een paar maanden geleden op pensioen, en heb toen heel veel mails en kaartjes gekregen. Omdat ik zoveel mensen ken bij Bewel. Ik heb door corona geen echt afscheidsfeest gehad, maar toch was het geweldig. Al die berichten en mensen die voor me klapten. Ik was ervan onder de indruk. Bewel heeft een echte plek in mijn hart.”

Bewel is niet je enige passie, want je speelt ook al jarenlang toneel. Vertel!

Linda: “Ik speel al zeker 30 jaar toneel. Eerst bij het volkstoneel Vitamientje in Genk. Erna werd ik gevraagd om te gaan helpen in de politieschool van Genk. En dat doe ik nu nog altijd. Meer nog: ik doe dat nu ook voor de rechercheschool in Brussel en de advocatenopleiding.”

Dat klinkt heel speciaal! Wat moet je dan precies doen?

Linda: “Het zijn altijd heel verschillende opdrachten. Ik speel soms een verdachte in een moordzaak, die ondervraagd moet worden. Of ik speel een slachtoffer dat een trauma heeft. De leerlingen van de politieschool leren zo hoe ze moeten omgaan met mensen. Want de stukjes die ik moet spelen, die kunnen ook in het echte leven gebeuren.”

“Het is fijn dat ik de leerlingen van de politieschool, rechercheschool en advocatenopleiding kan helpen. Ik ben geen leerkracht, maar ik geef hun wel altijd tips na onze ‘toneelstukjes’.”

Wat vind je het moeilijkste om te doen?

Linda: “Ik vind het moeilijk om te doen alsof ik slecht nieuws heb gekregen. Dan moet je veel wenen en vaak roepen. Daarvan heb ik ’s avonds soms wel hoofdpijn (lacht). Maar de grootste uitdaging is een echt verhoor. Zo speelde ik ooit een vrouw die haar man had vermoord. Maar ik moest de agenten proberen wijs te maken dat ik niets gedaan had. Dan moet je echt goed opletten wat je gaat zeggen.”

Je bent ook al op de televisie geweest met je acteerprestaties. Hoe kwam dat?

Linda: “Ik heb als figurant meegespeeld in de VTM-serie Danni Lowinski. Dat ging door in Shopping 2 in Genk, niet ver van waar ik woon. Ik wilde dat wel eens meemaken, dus ben ik gegaan. Dat was fijn voor een keertje, maar geef me toch maar de politieschool. Dat is meer actie.”

Heb je naast die acteercarrière nog tijd voor andere hobby’s?

Linda: “Gelukkig wel! Ik tennis ook al bijna 25 jaar. Ik doe niet mee aan competitie, maar doe dat voor mijn plezier. En ik ben ook fotografe. Ik heb 11 jaar geleden een goed fototoestel gekocht en ben toen lessen gaan volgen. Daar kruipt veel tijd in, maar ik leer altijd graag bij. Of het nu speciale gebouwen, speciale mensen of speciale effecten zijn: ik fotografeer het allemaal graag!”